Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015


2 σχόλια:

  1. Καυσόξυλα και τζάκι - αλήθειες και «µυστικά»
    ∆ρ. Γεωργίου Μαντάνη και ∆ρ. Ιωάννη Κακαρά
    Οι περισσότερες κατοικίες στις µέρες µας διαθέτουν τζάκι κι έτσι οι οικογένειες
    απολαµβάνουν τη ζεστασιά και τη θαλπωρή του. Γνωρίζουµε όµως ότι το είδος του ξύλου που
    θα επιλέξουµε για το τζάκι µας παίζει καθοριστικό ρόλο τόσο στη λειτουργία όσο και στην
    απόδοσή του; ∆εν είναι κατάλληλα όλα τα ξύλα για καύσιµη ύλη. Άλλα είδη είναι κατάλληλα
    για «προσάναµµα» και άλλα είδη είναι κατάλληλα για την «κυρίως καύση» που θέλουµε να
    κρατήσει για πολλές πολλές ώρες! Επιπρόσθετα, η φωτιά στο τζάκι εξαρτάται σε µεγάλο
    βαθµό κι από το µέγεθος των καυσόξυλων που επιλέγουµε, καθώς επίσης και από την
    υγρασία τους. Τα πιο συνηθισµένα στη χώρα µας είδη, κατάλληλα για καυσόξυλα, είναι η
    δρυς, η ελιά, η οξιά και η ελάτη ανάλογα µε την περιοχή και τη διαθεσιµότητα που υπάρχει.
    ∆ιαλέγουµε συνεπώς τα καυσόξυλα που επιθυµούµε και τα προµηθευόµαστε έγκαιρα, ώστε
    να είναι όσο το δυνατόν πιο ξερά. Η καλύτερη εποχή είναι το καλοκαίρι, το πολύ µέχρι τα
    µέσα του Σεπτέµβρη. Σίγουρα, τους καλοκαιρινούς µήνες βρίσκουµε στην αγορά τα πιο ξερά
    ξύλα. Καλής ποιότητας καυσόξυλα παράγονται κι από άλλα είδη, π.χ. αείφυλλα πλατύφυλλα
    (αριά, πουρνάρι, κουµαριά, φιλύκι) και οπωροφόρα δέντρα (µηλιά, κερασιά, αµυγδαλιά).
    Το ξύλο της δρυός προτιµάται στις περισσότερες των περιπτώσεων, διότι αφενός µεν δίνει
    ωραία φλόγα, χωρίς προβλήµατα και αφετέρου έχει µεγάλη διάρκεια καύσης. Μεγάλο ρόλο
    παίζει και η διαθεσιµότητα των καυσόξυλων. Έτσι, στα νησιά µας συνηθίζεται η ελιά, ενώ
    στις περιοχές που γειτονεύουν µε την οροσειρά της Πίνδου η οξιά συναγωνίζεται τις δρύες.
    Πολύ καλός είναι ο συνδυασµός δύο ειδών, όπως π.χ. οξιά και δρυς, οξιά και ελιά, ελάτη και
    δρυς, ελάτη και ελιά, γιατί η οξιά και η ελάτη καίγονται γρηγορότερα και ευκολότερα
    διευκολύνοντας έτσι τη δρυ ή την ελιά που καίγονται µε πολύ αργούς ρυθµούς. Ιδιαίτερη
    µέριµνα πρέπει να δίνεται και στην αποθήκευση των καυσόξυλων τόσο στον τρόπο στοίβαξης
    όσο και στο µέρος της αποθήκευσής τους. Είναι κανόνας ότι τα καλύτερα καυσόξυλα είναι
    αυτά που έχουν αποθηκευτεί για χρονικό διάστηµα µεγαλύτερο από δύο χρόνια και έχουν
    πλήρως ξηραθεί. Τα ξύλα πρέπει να αποθηκεύονται σε στεγασµένο και καλά αεριζόµενο χώρο
    και η περιεχόµενη υγρασία τους να είναι κάτω από 15%.
    Ας σηµειώσουµε τώρα ορισµένες λεπτοµέρειες που έχουν σχέση µε τα καυσόξυλα και την
    «καύση» τους.
    Πώς γίνεται η «καύση» και τι σηµαίνει «θερµαντική αξία»;
    Στο τζάκι λαµβάνει χώρα η λεγόµενη «καύση» του ξύλου, δηλ. η θερµική «διάσπαση» του
    ξύλου απαραίτητα µε την παρουσία αέρα (οξυγόνου). Στην πραγµατικότητα, καύση είναι η
    χηµική ένωση του οξυγόνου µε τα συστατικά του ξύλου (άνθρακα, υδρογόνο) και η
    µετατροπή τους σε διοξείδιο του άνθρακα, νερό και θερµική ενέργεια (θερµότητα). Η
    ανάφλεξη και καύση του ξύλου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες - ιδιότητες του ξύλου,
    π.χ. µέγεθος και µορφή, υγρασία, πυκνότητα, χηµική σύσταση και περιεκτικότητα σε
    εκχυλίσµατα, κυρίως σε ρητίνη (ρετσίνι) και πτητικά συστατικά. «Θερµαντική αξία» λέµε την
    ποσότητα της θερµικής ενέργειας που παράγεται από την πλήρη καύση ενός κιλού (Kg) ξηρού
    ξύλου. Από τα µεσογειακά είδη ξύλου, η ελάτη έχει τη µεγαλύτερη θερµαντική αξία, περίπου
    4.895 χιλιοθερµίδες (Kcal)/Kg. Ακολουθούν η πεύκη (4.860 Kcal/Kg), η οξιά (4.700
    Kcal/Kg) και η δρυς (4.695 Kcal/Kg). Η δρυς ωστόσο είναι προτιµότερη για τζάκια, διότι έχει
    τη µεγαλύτερη διάρκεια καύσης εξαιτίας της υψηλής πυκνότητάς της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. OΞΙΑ
    ΔΡΥΣ
    ΕΛΙΑ
    ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΣΕ ΛΙΒΑΔΙ ΠΑΡΝΑΣΣΟ
    ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ ΞΕΡΑ ΣΤΕΓΑΣΜΕΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή